Carhaix d’as
Naar analogie van het franse spreekwoord “In oude potten wordt de beste jam gemaakt”, worden tijdens de Vieilles Charrues de beste concerten gegeven. Grenzend aan de rimboe van de Finistère begint het festival elk jaar weer met hetzelfde nummer waar niemand genoeg van krijgt. Een refrein waar tieners in de pop-puberteit dol op zijn, maar ook oude rockers met een klein hartje die nog steeds fans zijn van de Franse chanson. Welk ander festival kan bogen op het feit dat zowel The Stooges, Hugues Aufray als de Suprême NTM op hetzelfde podium hebben gestaan? Waar punks zo hard ze kunnen meezingen met Zizi van Pierre Perret? Hier is het nog zo dat je je verontschuldigt als je tegen iemand oploopt. En het verliefde stel van Moustaki – oui, môssieur! – danst ook mee op de Tostaki van Noir Désir. Hier – oui, madame! – wordt er net zo goed gedanst op een gavotte als op de muziek van Iggy Pop.
De Vieilles Charrues is in 1992 door een stel vrienden, waaronder Michel Troadec, voor het eerst georganiseerd om “lekker te kunnen eten, zingen en drinken”. Het aantal deelnemers aan de viering van deze maal is wel ietsjes meer geworden …