Vrouwen die recht in hun schoenen staan…. of zijn het toch laarzen?

Zodra je herberg Les Filles en bottes (de gelaarsde meisjes) in Saint-Georges-de-Reintembault binnenkomt, verwelkomen Louise Lefebvre en Lénaïck Geffroy je met een glimlach en een geweldige playlist op de achtergrond. Stenen muren, meubels die ze op antiek- en vlooienmarkten gekocht hebben en een open keuken, een échte herberg.

Op de keukenplanken staan de potten met gefermenteerde groenten die afgelopen zomer zijn ingemaakt: vlierbessenazijn, perziken, pickles… Het lentezonnetje straalt in de landelijke en toch elegante eetzaal. Louise Lefebvre laat ons de twee kleine zaaltjes zien om te kijken waar we graag willen gaan zitten terwijl Lénaïck Geffroy in de keuken de pitabroodjes aan het maken is. We nemen plaats in de ruimte waar we de open keuken kunnen zien want Paco de hond ligt zo lekker te slapen naast de kachel in het andere zaaltje!

Wat vooral opvalt in dit pand ten noorden van Fougères is hoe goed de inrichting en de personen die hier wonen op elkaar zijn afgestemd. Je zou nooit zeggen dat de herberg pas sinds vorige zomer open is. Deze twee dertigers zijn van carrière geswitcht en hebben dit typische langhuis omgetoverd in een herberg en een gîte die hun karakter weerspiegelen: eenvoudig, gezellig en vrijgevig. Beide vrouwen komen uit Noord-Frankrijk maar Bretagne was een hele logische keuze. “Mijn vader komt uit Trégastel, in de Côtes-d’Armor, ik heb een Bretonse voornaam. Deze streek heeft al lang geleden mijn hart gestolen,” vertelt Lénaïck. “En wat we vooral zo mooi vonden aan deze plek was het ongerepte, het wilde, een beetje net als wij,” voegt ze lachend toe.

“Les filles en bottes is een knipoog naar onze wwoofing-jaren maar ook, zonder het te willen, naar onze overtuigingen; we staan recht in onze schoenen (oeps, ik bedoel laarzen).”

Klik, doe inspiratie op en start…
Ontvang de nieuwsbrief over Bretagne!

Wil je 4x per jaar per e-mail een overzicht van het beste van Bretagne ontvangen, dan moet je hier zijn.

Het duo voelde zich meteen erg thuis in het binnenland van Bretagne, het boerenland. Na talloze producenten te hebben bezocht, pakken ze hun koffers uit in Saint-Georges-de-Reintembault. “We hebben een heel netwerk van jonge, energieke en betrokken boeren ontdekt en dat gaf voor ons de doorslag,” onderstreept Lénaïck. Louise voegt toe: “Wat belangrijk is voor ons, is het ontdekken van de lokale productie zodat wij op onze beurt nieuwe smaken kunnen bieden aan onze klanten maar ook informatie over de seizoensgebondenheid en herkomst van de producten.” Lénaïck Geffroy leerde het vak bij Florent Ladeyn (Auberge du vert Mont, Bierbuik…), de chef-kok uit het Noorden en fan van localisme. Je kan wel zeggen dat ze een goede leerschool heeft gehad. Van het aperitief tot het dessert; het evenwicht tussen zuur, bitter, mals en krokant is perfect. Lénaïck staat garant voor de geweldige harmonie op de borden die ze discreet en in d’r eentje in de keuken opmaakt.

Wij hebben kunnen genieten van champignons gestoofd in melasse, geserveerd met gefermenteerde kool. Een heerlijk gerecht dat alle zintuigen prikkelt.

Het nagerecht, een beignet met een sinaasappelcurd en een siroop van perziken uit eigen tuin, neemt ons mee terug naar onze kindertijd. Na de lunch maken we een wandelingetje door de Franse tuin. “Een Franse tuin bij een herberg die we van Engelsen hebben gekocht,“ vertelt Louise lachend. Maar achter de perfect aangelegde tuin en mooi geknipte heggen, ontdekken we die natuur waar ons duo het eerder over had: een weide en een boomgaard van 4.000 m² die staat te popelen om ook dit jaar weer heerlijk fruit te produceren.

Louise Lefebvre is een voormalige gids te paard en houdt ervan de grond te bewerken. Tijdens de Covid-periode maakte ze de switch en begon als tuinder. Ze leerde het vak in Plouër-sur-Rance, in de tuinen van La Matz. En Lénaïck? Die haalde haar master in privaatrecht voordat ze voor de keuken koos. “Les filles en bottes is een knipoog naar onze wwoofing-jaren maar ook, zonder het te willen, naar onze overtuigingen; we staan recht in onze schoenen (oeps, ik bedoel laarzen),” concludeert een glimlachende Lénaïck.